Wat is de relatie tussen muziek en drugs?

Muziek en drugsgebruik, het lijkt soms wel hand-in-hand te gaan. Niet alleen de luisteraars, maar ook de makers van muziek zijn vaak te spreken over de rol van drugsgebruik in het creatieve proces. Iedereen kent de leuze ‘Sex, Drugs and Rock & Roll’, maar lang daarvoor sprak men al over ‘Wine, Women and Song’. Hoe komt het toch dat muziek en genotmiddelen zo naadloos in elkaar overvloeien? In dit blog duiken we dieper in de relatie van de twee.

Disclaimer

Dit is weer zo’n artikel uit de pen van Dutch-Headshop waarbij het lijkt alsof we drugsgebruik promoten. En dat is ook een beetje zo. Maar niet ieder middel is even verstandig om te nemen. En zelfs relatief veilige en natuurlijke middelen kunnen ongewenste uitwerkingen hebben in de verkeerde setting. Drugsgebruik van welk middel dan ook is af te raden als het bezit ervan niet legaal is. En dat verschilt enorm per land. Zorg ervoor dat je op de hoogte bent van de wet, maar vooral ook de werking van de drug die je neemt. Zo voorkom je vervelende ervaringen. Okee? Op naar de leuke dingen.

Cannabis en Jazz muziek

Zingen over drugsgebruik is zeker geen nieuwe ontwikkeling. In 1933 zong Jazzmuzikant Cab Calloway bijvoorbeeld in het nummer Reefer Man over de lokale wiet dealer. Het feit dat veel jazz- en swingmuzikanten zongen over wiet roken kreeg toen al veel kritiek.

Sex, drugs en Rock n Roll

Terwijl Amerika nog midden in de Vietnamoorlog zat, begon muziek steeds vaker controversiële boodschappen te bevatten. Dit was de tijd van de swingende heupen van Elvis Presley die toen een absoluut seks symbool was. Al deze ongehoorzaamheid uitte zich uiteindelijk in de tegencultuurvan de jeugd, beter bekend als de flowerpowerbeweging van de hippies eind jaren ‘60.

Psychedelische Rock en Psychedelica

Tegen het einde van de jaren zestig waren song lyrics over drugs niet zo zeldzaam meer. Hippies werden gezien als vrije en seksbeluste drugsgebruikers. Met name wiet, hasjiesj en psychedelica zoals paddo’s werden geassocieerd met psychedelische muziek. Janis Joplin zong over haar favoriete plant in het nummer Mary Jane. Jimi Hendrix zong in zijn nummer Purple Haze over het toen populaire psychedelische middel LSD, net als de The Beatles met hun nummer Lucy in the Sky with Diamonds. Jim Morrison van The Doors waagde nog een stapje verder met het nummer The Crystal Ship over cocaïne en heroïne. 

‘’Music is a safe kind of high.’’- Jimi Hendrix

Veel van deze artiesten zijn helaas vroegtijdig overleden door hun uitbundige levensstijl en het polydrugsgebruik van destijds. Hoewel de schok destijds groot was, weerhield dit artiesten niet om verwijzingen naar drugs in hun nummers te blijven plaatsen.

Punk & Disco

Tijdens de jaren zeventig stormde disco de muziekscene op. Disco is dansmuziek dat discotheken voltrok. Dit was dan ook de plek waar veel drugs in omloop waren. De partydrugs van deze tijd waren poppers, cocaïne en methaqualon (quaaludes) ook wel bekend van die hilarische scène uit The Wolf of Wallstreet. 

disco-en-punk

Recht tegenover die vrolijke disco-deuntjes en het moeilijke gedoe van progressive rock dat ontstond uit psychedelic rock, stond de keiharde, recht door zee wereld van de punkers. Punkrock liet een kaal, hard en ruig geluid horen dat voor het eerst resoneerde in de garage rock scene van Engeland. Punkrock was voor stedelingen een uitlaatklep voor alle frustraties die destijds speelden. De kopstukken van deze punkrock beweging waren de Ramones, The Clash en The Sex Pistols. Alle drie bands weerspiegelden de rebelse en soms destructieve punkcultuur van die tijd.

Hip-Hop

In de jaren 80, de gouden eeuw van hiphop, heerste er een crack-cocaine epidemie in Amerika. Vooral armere mensen in grote binnensteden ervaren veel geweld en misdaad door de handel met deze rookbare variant van cocaïne. Hiphop groepen zoals de N.W.A. hadden openlijk kritiek op de handhaving van de politie. Veel rappers die opgegroeid zijn in deze tijd, laten zich later ook inspireren door hun roerige jeugd.

hip-hop-drugs

Verslaving, Grunge en Stoner

In Seattle ontstond halverwege de jaren ‘80 Grunge; een nieuwe muzieksoort vooral bekend van succesvolle bands als Nirvana, Pearl Jam en Alice in Chains. Grunge muziek was een fusie van punk rock en heavy metal, dat vaak gepaard ging met songteksten over thema’s als angst, misbruik, isolatie en verslaving. De drug die vooral geassocieerd werd met grunge is heroïne. Stoner rock en de stevigere variant stoner metal of stoner doom kwamen voort uit pioniers als Kyuss en Sleep die zich lieten inspireren door het vroegere acid rock. Stoner werd gekenmerkt door het lage frequentiebereik, dreunende gitaarpartijen, het gemiddelde tempo en teksten die vaak verwezen naar het gebruik van cannabis.

Drugs en alcohol in popmuziek

Eenmaal aangekomen in de 21e eeuw zijn verwijzingen naar drugs of drank niet meer weg te denken uit de muziek. In 2007 bleek uit onderzoek, dat ongeveer ⅓ van alle muziek over drank of drugs ging [1]. Van die derde, wordt in maar 4% iets gezegd over nadelen of de consequenties van het gebruik ervan. Een paar bekende popnummers over drugsgebruik zijn: The Weeknd - Can't Feel My Face en Tove Lo -  Stay High. 

Electronic Dance Music en partydrugs

Tot slot EDM (electronic dance music); een breed genre waar misschien niet zoveel in gezongen wordt, maar waar toch een sterke connectie met drugsgebruik te vinden is. Diverse sub-genres ontstonden uit disco, dub en funk met enkele succesvolle formules als Chicago house, synth-pop, electro en Detroit techno in vroege jaren ‘80. Het snelle, repetitieve ritme dat deze stromingen gemeen hebben, stimuleert luisteraars om te bewegen en dansen. EDM vind je vaak op raves of muziekfestivals. De drugs naar keuze bij EDM zijn o.a. ecstasy (MDMA), speed (amfetamine) en 2C-B. Deze synthetische middelen hebben gemeen dat ze je uithoudingsvermogen stimuleren, wat helpt bij het bijhouden van het rappe tempo van de muziek en urenlang achter elkaar dansen. Vaak wordt er niet veel gezongen in EDM, maar worden een paar zinnen of woorden constant herhaald. Een paar nummers die er niet echt omheen draaien zijn; I Took a Pill in Ibiza (Seeb remix) en Drugs from Amsterdam. Trance, dat in de jaren ‘90 ontstond, groeide uit tot groot commercieel succes met acts als Avicii, Armin van Buuren en Tiësto. Het dromerige karakter van de muziek werkt fijn in combinatie met psychedelica en entactogenen als ecstasy.

edm-drugs

De relatie tussen drugs en muziek

Op het eerste gezicht lijken drugs en muziek totaal verschillend van elkaar. Toch hebben ze meer met elkaar gemeen dan je zou denken. Dat komt omdat je hersenen op een vergelijkbare manier reageren op drugs of je favoriete nummer. Wanneer je jezelf hiermee verwent worden je hersenen overspoeld met dopamine en serotonine. Je krijgt een overweldigend gevoel van vreugde en energie en ook je zintuiglijke waarneming zal verscherpen. Dit is waarom drugs en muziek dus ook zo fantastisch samen kunnen gaan.

Klinkt muziek beter met drugs?

Het korte antwoord: ja. Bepaalde types drugs en genres muziek gaan dus goed samen. Daar is een reden voor. Psychedelische drugs bijvoorbeeld, verlagen de activiteit van een gebied in de hersenen dat we kennen als het Default Mode Network. Dat geeft je brein het gevoel dat je dingen nog nooit eerder hebt gezien of gehoord. Het luisteren van je favoriete muziek tijdens een trip komt bijna ongefilterd binnen, waardoor je het op een geheel nieuwe manier kunt ervaren. Daar komt nog bij dat dezelfde drugs ook zorgen voor synesthesie; ofwel het samenklonteren van zintuiglijke waarneming. Daardoor kun je kleur proeven of geluid zien als gonzende patronen. Nieuw onderzoek suggereert dat baby’s allemaal synesthesie ervaren en dat we het afleren naarmate we ouder worden. Met psychedelica krijg je dus weer even het ongefilterde brein van een kind.

Andere soorten drugs kunnen ervoor zorgen dat je concentratie vermogen even flink opgeschroefd wordt. Door even niet te denken aan het verleden of wat je morgen moet doen, kun je je juist concentreren op het hier en nu en focussen op wat je hoort in de muziek. Het ritme, de tekst en het samenspel van de instrumenten waarderen zonder externe afleidingen zal je luisterervaring zeker verbeteren.

muziek-drugs

De rol van drugs bij het maken van muziek

Het creatieve proces van muziek maken is voor veel artiesten onlosmakelijk verbonden met het gebruik van drugs. Voor grondleggers van de moderne muziek als The Beatles, Jimi Hendrix, The Doors, The Grateful Dead en Pink Floyd, waren cannabis en psychedelica de geheime saus die hun muzikale meesterwerken tot leven bracht. Ze geven openlijk toe dat deze middelen hun zintuigen aanscherpen, barrières doorbreken en de deur openen naar een wereld vol nieuwe klanken en ideeën.In de moderne muziekscene blijven drugs een bron van inspiratie voor artiesten in uiteenlopende genres. Van de pulserende beats in house en techno tot de rauwe energie van metal en de diepgaande lyriek in hiphop en R&B. Dat veel muzikanten drugs gebruiken om het creatieve proces te verdiepen is geen geheim. Artiesten zoals A$AP Rocky, Tame Impala en The Weeknd spreken openlijk over hoe cannabis hen helpt om nieuwe sonische landschappen te ontdekken. En vergeet Snoop Dogg niet.

In de metalwereld gebruiken bands zoals Tool en Electric Wizard psychedelica om hun zware, atmosferische en soms wiskundig complexe geluiden te versterken en hun muziek een transcendente diepte te geven. Ook in de EDM-scene vinden producers als Flume en Disclosure dat psychedelica hen helpen om unieke, meeslepende muzikale ervaringen te creëren. En rockers Tenacious D zingen in Tribute over een liedje dat ze schreven toen ze zo high waren dat ze het “beste nummer ter wereld” verzonnen en vergeten waren op te schrijven.

De relatie tussen drugs en muziek is sterker dan we vaak durven erkennen. Talloze middelen vervagen de grens tussen werkelijkheid en verbeelding, wat resulteert in muziek die luisteraars meeneemt op een zintuiglijke reis vol nieuwe inzichten en emoties. Hierdoor blijven cannabis, psychedelica, ecstasy en zelfs hard drugs krachtige tools voor muzikanten om om hun artistieke visie te realiseren, maar ook voor luisteraars die de boodschap van de muzikant beter begrijpen.

Bronnen